امام صادق علیه السلام هرگاه قرآن را به دست می گرفت، قبل از گشودن و تلاوت آن، چنین دعا می کرد :
أَللهُمَّ اِنّی أَشْهَدُ أَنَّ هذا کِتابُکَ المُنَزَلُ مِنْ عِنْدِکَ عَلی رَسولِکَ محمّد بن عبدالله، وَ کَلامُکَ النَّاطِقُ عَلی لِسانِ نَبِیِّکَ، جَعَلْتَهُ هادِیاً مِنْکَ اِلی خَلْقِکَ وَ حَبْلاً مُتَّصِلاً فیما بَیْنَکَ وَ بَیْنَ عِبادِکَ. أَللهمَّ إِنّی نَشَرْتُ عَهْدَکَ وَ کِتابَکَ، اللهمَّ فَاجْعَلْ نَظَری فیهِ عِبادَةً، وَ قِرائَتی فِیهِ فِکْراً، وَ فِکْری فیهِ اعْتِباراً، وَاجْعَلْنی مِمَّنِ اتَّعَظَ بِبَیانِ مَواعِظِکَ فیهِ وَاجْتَنَبَ مَعاصیکَ، وَ لا تَطْبَعْ عِنْدَ قِرائَتی عَلی سَمْعی، وَ لا تَجْعَلْ عَلی بَصَریی غِشاوَةً، وَ لا تَجْعَلْ قِرائَتی قِرائَةً لا تَدَبُّرَ فیها، بَلِ اجْعَلْنی أتَدَبَّرُ آیاتِهِ وَ أَحْکامَهُ، آخِذاً بِشَرائِعِ دینِکَ، وَ لا تَجْعَلْ نَظَری فیهِ غَفْلَةً وَ لا قِرائَتی هَذَراً، إِنَّکَ أَنْتَ الرَّؤُوفُ الرَّحیمُ .
( بحارالانوار، علاّمه مجلسی، ج 92، ص 207 )
قرآن
#مریم_آیه1 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه1 :
- أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ – بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحیم -
كهيعص |
فارسی= |
پناه می برم به خدا از شیطان رانده شده – به نام خداوند بخشنده و مهربان
كاف ها يا عين صاد |
ترکی = |
آللاها پناه آپاری رام شیطان رجیم نَن– آللاهین رحمان و رحیم آدی نان –
كاف ها يا عين صاد |
قرآن
#مریم_آیه2 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه2 :
ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا |
فارسی= |
] اين] يادى از رحمت پروردگار تو [در باره] بنده اش زكرياست. |
ترکی = |
( بو آیه لر ) سئنون رَبّ ئون رحمت ئی نین یادی دی ، ئوز عبد ئی « زکریا » یئه! |
قرآن
#مریم_آیه3 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 3 :
إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيًّا |
فارسی= |
آنگاه كه [زكريا] پروردگارش را آهسته ندا كرد |
ترکی = |
اُوَخ کی ( زکریّا ) بیر خفیف ( یواش ) ندا ئی نَن رَبّ ئین ندا وئردی ( و چاغیردی ) ! |
قرآن
#مریم_آیه4 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 4 :
قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا |
فارسی= |
گفت پروردگارا! استخوانم سست شده و شعله پيري تمام سرم را فرا گرفته و من هرگز در دعاي تو از اجابت محروم نميشدم . |
ترکی = |
( ذکریا ) ددی : یا رَبِّ ؛ دوزدندی کی منیم سئومئیک لریم سُست اُلوب دی و قوجالیق شعله سی باشی می آغاردیب دی ! و من هئچ وَخت سئنون دعا ئون نان یا رَبِّ اوزاغ ( و اجابت ئون نان محروم ) دئیل دیم ! |
قرآن
#مریم_آیه5 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 5 :
وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِنْ وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا |
فارسی= |
و من پس از خويش از وارثان بيمناكم، و همسرم نازا است، پس از پيشگاه خود به من وارثى عطا فرما. |
ترکی = |
و دوزدندی کی من ئوزیم نَن سئورا دان ، ورثه ام نَن قورخیم واردی ! و همسر ئیم دَه عاقر ( اولاد ئی اُلمیان ) دی ، اُندا من ئه ئوز یانون نان بیر ولیّ ( و اولاد وارث ) عطا ائله ! |
قرآن
#مریم_آیه6 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 6 :
يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا |
فارسی= |
که از من و خاندان یعقوب ارث ببرد، و او را پروردگارا! [از هر جهت] مورد رضایت [خود] قرار ده . |
ترکی = |
کی من نَن ارث آپارا و آل یعقوب دان دا ارث ( نبّوت ئی ) آپارا ! و یا رَبِّ بوجور قرار وئر کی اُنّان ( همّشه) چوخ راضی اُلاسان ! |
قرآن
#مریم_آیه7 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 7 :
يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا |
فارسی= |
اي زكريا! ما تو را به فرزندي بشارت ميدهيم كه نامش يحيي است، پسري همنامش پيش از اين نبوده است . |
ترکی = |
آی زکریّا ! دوزدندی کی بیز سئنه بیر اُوغلان ئا - کی اُنین آدی « یحیی » دی – بشارت وئریریق کی بون نان قاباخ دان اُنا بو آدی نان اُلان قورما میشیق ! |
قرآن
#مریم_آیه8 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 8 :
قَالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا |
فارسی= |
گفت: پروردگارا! چگونه برایم پسری خواهد بود در حالی که همسرم نازا بوده است و خود نیز از پیری به فرتوتی رسیده ام؟ ! |
ترکی = |
( زکریّا ) دِدی : یا رَبِ ! دوزدن نئه جورسینا من ئیچون اوغلان اُلاجاق ؟! بو حالی نان کی همسر ئیم اُولادی اُلمیان دی و منئه دَه قوجالیق دان ضعف یئتیشیب دی؟! |
قرآن
#مریم_آیه9 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 9 :
قَالَ كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئًا |
فارسی= |
] فرشته وحی به او] گفت: چنین است [که گفتی، ولی] پروردگارت فرمود: این [کار] بر من آسان است، و همانا تو را پیش از این در حالی که چیزی نبودی آفریدم . |
ترکی = |
( ملائکه ) دِدی : بوجور دی ، سئنون رَبّ ئون بویوروب دی اُ ( ایش ) منئه آساد دی و قطعی دَن سئنی بونان قاباخ دان خلق ائله دیم و ( بو حالی نان کی ) سئن هئچ شئی ( جاندا وجود دا ) یئوخئی دون! |
قرآن
#مریم_آیه10 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 10 :
قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا |
فارسی= |
گفت: پروردگارا! برای من نشانه ای قرار ده. گفت: نشانه تو این است که سه شبانه روز در حالی که سالم هستی، قدرت سخن گفتن با مردم نخواهی داشت . |
ترکی = |
( زکریّا ) دِی : یا رَب ! منئه بیر نشانه قور( و گئورسئد) ! دِدی : سئنون آیه ( و نشانه ) ئون بودی کی مردوم ئو نان اوچ گئجه و گئونوز بو حالی نان کی سالم سئن ائلیه بیل میئه جاق سان دانیشا سان ( و تکلُّم ائلیه سئن ) ! |
قرآن
#مریم_آیه11 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 11 :
فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا |
فارسی= |
پس زکریا در حالی که از محراب (عبادت) بر قومش بیرون آمد به آنان اشاره کرد که صبح و شام به تسبیح و نماز قیام کنید . |
ترکی = |
اُندا ئوز قوم ئینا ساری محراب ( عبادت ) دَن خارج اُلدی ( و چیخدی) ، اُندا اُلاریچون اشاره ائله دی ، کی صبح و شام (گئجه و گئونوز آللاهی ) تسبیح ( و عبادت ) ائلیون . |
قرآن
#مریم_آیه12 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 12 :
يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا |
فارسی= |
اي يحيي! كتاب (خدا) را با قوت بگير، و ما فرمان نبوت (و عقل كافي) در كودكي به او داديم . |
ترکی = |
آی یحیی ! بو ( الله ) کتاب ئی قوّت ئی نَن توت ، و بیز اُنا بو حالی نان کی اوشاق ئی دی حکمت ( و نبوّت ) وئردیق! |
قرآن
#مریم_آیه13 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 13 :
وَحَنَانًا مِنْ لَدُنَّا وَزَكَاةً وَكَانَ تَقِيًّا |
فارسی= |
و نیز او را به لطف خاص خود رحمت و مهربانی و پاکی و پارسایی دادیم و او طریق تقوا پیش گرفت . |
ترکی = |
و بیز ئوز یانی میزدان اُنا محبت و پاک لیق باغیش دادیق ! و اُ همّشه تقوا لی دی! |
قرآن
#مریم_آیه14 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 14 :
وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُنْ جَبَّارًا عَصِيًّا |
فارسی= |
و با پدر و مادر خود نيكرفتار بود و زورگويى نافرمان نبود. |
ترکی = |
و اُ ئوز والدین نی نَن یاخچی دی و جبر ائلین و عُصیان ائلین دئیل دی ! |
توضیح = |
بَرّ = یاخچی لیق ائله مئگ – جبّار = زور و اجبار ائلین – عَصیّ = عُصیان ، نافرمان لیق ائلین |
