قرآن
#مریم_آیه85 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 85 :
يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا |
فارسی= |
(یاد آور) روزی که متقیان را به سوی خدای مهربان به اجتماع محشور گردانیم . |
ترکی = |
اُ گئون مُتقین ( تقوا سی اُلان لاری ) رحمان ( الله ) ئا ساری هامّی لیقا محشور ائله ریق! |
قرآن
#مریم_آیه86 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 86 :
وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا |
فارسی= |
و مجرمان را با حال تشنگى به سوى دوزخ مى رانيم. |
ترکی = |
و مُجرم لری ( گناه لاری و جُرم لاری اُلان لاری ) جهنّم ئا ساری سئو سوز ، سئور رئیق! |
قرآن
#مریم_آیه87 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 87 :
لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا |
فارسی= |
آنها هرگز مالك شفاعت نيستند مگر كسي كه نزد خداوند رحمان عهد و پيماني دارد . |
ترکی = |
اُلار هئچ شفاعت ئین مالکی دئیل لر إلّـآ اُ کس کی رحمان ( الله ) ئین یانین دا بیر عهدی ( شفاعت ائله مئگه ) توت میش اُلا! |
توضیح= |
بو آیه نین فرمایش ئی نَن معلوم اُلور اُ کس لر کی آللاه یانین دا شفاعت مقام لاری واردی کیم لر دی لر ؛ بو جمله دَن آقا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیهم السلام و حتّی بو قرآن و ... دی لر کی الله ئین اذن و اجازه سی نَن شفاعت حق لری وار لاری دی ، داش بُت لاری و آییری کس لر آللاه یانین دا بو مقام دا دئیل لر؛ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ! |
قرآن
#مریم_آیه88 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 88 :
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا |
فارسی= |
و [مشرکان] گفتند: [خدای] رحمان برای خود فرزندی گرفته است . |
ترکی = |
و اُلار دِدی لر : ( نَعوذُ بالله ) رحمان ( الله ) وَلَد ( و اُولاد ئوزئینه ) توتوب دی! |
قرآن
#مریم_آیه89 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 89 :
لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا |
فارسی= |
به راستی که چیزی بسیار زشت و نسبتی بس ناروا [به میان] آورده اید . |
ترکی = |
قطعی دَن سوز بیر چوخ پیس شئی گئتیریب سوز، |
قرآن
#مریم_آیه90 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 90 :
تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا |
فارسی= |
نزدیک است آسمان ها از این [ادعای بی اصل و سخن ناروا] پاره پاره شوند، و زمین بشکافد، و کوه ها به شدت در هم بشکنند و فرو ریزند !! |
ترکی = |
آز قالیب دی کی گئوی لر اُ سئوز دَن پارت دیا لار و یئر تکّه تکه اُولا و داغ لار داغیلا لار و توکیله لر! |
قرآن
#مریم_آیه91 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 91 :
أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا |
فارسی= |
از اين رو كه براي خداوند رحمن فرزندي ادعا كردند . |
ترکی = |
بونا گئوره کی رحمان ( الله ) ئا وَلد ادعا ائلیب لر ( و اُولاد قائل اُلوب لار ) ! |
قرآن
#مریم_آیه92 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 92 :
وَمَا يَنْبَغِي لِلرَّحْمَنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا |
فارسی= |
و سزاوار نيست كه خداوند رحمان فرزندى برگزيند |
ترکی = |
و « رحمان » ( آللاها شایسته و احتیاج و ) سزاوار دئیل کی اُولاد توتا ! |
قرآن
#مریم_آیه93 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 93 :
إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا |
فارسی= |
هیچ کس در آسمان ها و زمین نیست مگر اینکه [ذاتاً] بنده [و مملوک] به سوی [خدای] رحمان می آید . |
ترکی = |
هئچ کس گئوی لر دَه و یئردَه یئوخدی إلّـآ کی ( الله ) رحمان ئا ساری « عبد » گئله جاق! |
قرآن
#مریم_آیه94 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 94 :
لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا |
فارسی= |
به یقین همه آنان را [با قدرت و دانشش کنترل و] احاطه نموده و درست و دقیق شماره کرده است . |
ترکی = |
قطعی دَن اُلاری سائیب دی و عددی نَن حساب ائلیب دی! |
قرآن
#مریم_آیه95 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 95 :
وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا |
فارسی= |
و روز قيامت همه آنها تنها به سوى او خواهند آمد |
ترکی = |
و اُلارین هامّی سی قیامت گئونی تک ( و فرد ) اُنین یانینا گئله جاق لار، |
قرآن
#مریم_آیه96 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 96 :
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا |
فارسی= |
كساني كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده اند خداوند رحمن محبت آنها را در دلها ميافكند . |
ترکی = |
اُ کس لر کی ایمان گئتیریب لر و صالح لی ایش لری گئعوریب لر ، تئزدی نَن اُلاریچون رحمان ( الله ) وُدّ ( و محبت و دوست ئیق آرا لارین دا ) قورار! |
قرآن
#مریم_آیه97 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 97 :
فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْمًا لُدًّا |
فارسی= |
ما قرآن را بر زبان تو آسان ساختيم تا پرهيزكاران را بوسيله آن بشارت دهي و دشمنان سرسخت را انذار كني . |
ترکی = |
اُندا دوزدندی کی بیز اُنی ( قرآنی ) سئنون دیل ئون دا آسان ائله دیق ، بونا گئوره کی اُنّـآن مُتقی لری بشارت وئره سئن و اُ قوم ئا کی بئرک دشمن دی لر انذار ائلیه سئن، |
قرآن
#مریم_آیه98 |
سوره ی مبارکه ی مریم ؛ آیه ی شریفه 98 :
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا |
فارسی= |
چه بسيار اقوام (بي ايمان و گنهكاري) را قبل از آنها هلاك كرديم آيا احدي از آنها را احساس مي كني يا كمترين صدائي از آنان ميشنوي. |
ترکی = |
و نئه چوخ لاری اُلار دان، ایل لردَن ( و قرن دَن چوخ ) قاباخ هلاک ائله دیق ، بئعیه سئن اُلاردان بیرین احساس ائلیر سئن ( کی قالمیش اُلا ! ) یا اُلاردان بیر آز سئس ائشیدیر سئن؟! |
صَدَقَ اللهُ العَلیُّ العَظیمُ، و صَدَقَ وَ بَلَّغَ رَسُولُهُ النَّبیُّ الکریمُ، وَ نَحنُ عَلی ذلِکَ مِنَ الشَّاهِدینَ والشَّاکِرینَ، سُبْحانَ اللهِ رَبِّ العِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ، وَ سَلامٌ عَلَی المُرسلینَ، والحمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمینَ
امام صادق علیه السلام این گونه دعا می خواند :
أللهمَّ إنّی قَرَأتُ ما قَضَیتَ لی مِن کِتابِکَ، الَّذی أَنْزَلتَهُ عَلی نَبِیِّکَ محمّدٍ صَلواتُکَ عَلَیهِ وَ رَحمَتِکَ، فَلَکَ الحَمْدُ رَبَّنا، وَ لَکَ الشُّکْرُ وَالمِنَّةُ عَلی ما قَدَّرْتَ وَ وَفَّقْتَ .
اللهمَّ اجْعَلْنی مِمَّنْ یُحِلُّ حَلالَکَ، وَ یُحَرِّمُ حَرامَکِ، وَ یَجْتَنِبُ مَعاصیکَ، وَ یُؤمِنُ بِمُحْکَمِهِ وَ مُتَشابِهِهِ وَ ناسِخِهِ وَ مَنْسُوخِهِ، وَاجْعَلْهُ لی شِفاءً وَ رَحْمَةً، وَ حِرْزاً وَ ذُخْراً .
اللهمَّ اجْعَلْهُ لی اُنْساً فی قَبری ، وَ اُنْساً فی حَشْری ، وَ اُنساً فی نَشْری ، وَاجْعَلْهُ لی بَرَکَةً بِکُلِّ آیَةٍ قَرَأْتُها، وَارْفَعْ لی بِکُلِّ حَرْفٍ دَرَجَةً فی أعْلی عِلِّیّینَ، آمینَ یا ربّ العالمینَ .
اللهمَّ صَلِّ عَلی محمّدٍ نَبِیِّکَ وَ صَفیِّکَ وَ نَجیِّکَ وَ دَلِیلِکَ، وَالدَّاعی الی سَبیلِکَ، وَ عَلی أَمیرِالمؤمنینَ وَلِیِّکَ وَ خَلیفَتِکَ مِنْ بَعْدِ رَسُولِکَ، وَ عَلی أَوصِیائِهِمَا المُسْتَحْفِظینَ دینَکَ المُسْتَوْدِعینَ حَقَّکَ، وَ عَلَیهِمْ أجْمعینَ السّلامُ وَ رحمةُ الله و بَرکاتُه
( بحارالانوار، ج 92، ص 208 )
